ارزیابی ریسک آلاینده های هوای منتشره در پایانۀ مسافری بیهقی با روش مدل سازی

گسترش شهرها و نیاز به وسایل حمل و نقل عمومی موجب شکل گیری پایانه های مسافری شده است که به علت تجمع و تردد تعداد زیادی از خودروها پتانسیل آلودگی هوای ناشی از انتشار آلاینده های هوا در پایانه های مسافری برای مسافران، رانندگان و کارکنان پایانه وجود دارد. در این پژوهش به بررسی آلودگی هوای ناشی از انتشار آلاینده های هوای no2، pm10، co و so2 در پایانۀ بیهقی در کلان شهر تهران با روش مدل سازی ریاضی با مدل های ive و breeze aermod پرداخته شده است. ابتدا با جمع آوری آمار و اطلاعات پایۀ مربوط به خودروها، تردد و زمان حضور در پایانه ها، انتشار آلاینده های هوای co، no2، so2 و pm10 از طریق مدل ive استخراج شد. تخمین غلظت آلاینده های هوا با استفاده از میزان انتشار آلاینده های به دست آمده از مدل ive، با مدل سازی از طریق breeze aermod انجام شده است. ارزیابی ریسک استنشاق آلاینده های هوا بر اساس نتایج خروجی مدل بالا با استفاده از روش ارائه شده از سوی rais صورت گرفته است. اندیس مخاطرۀ تأثیر غیرسرطانی استنشاق آلاینده های هوا در پایانۀ مسافری بیهقی رانندگان 737/3، کارکنان محوطه 838/4 و کارکنان اداری 717/3 است که بیش از حد آستانه بوده است و این افراد در معرض مخاطرات ناشی از آلاینده ها به خصوص منو اکسید کربن و دی اکسید نیتروژن اند. مسافران با اندیس مخاطرۀ 202/0 در خطر کمی قرار دارند. با ارزیابی ریسک سرطانی مشاهده شد خطر ابتلای 5 نفر از کل افراد طی عمر خود در پایانه به انواع بیماری های سرطانی افزایش می یابد.